O książce: 2013 / Monografia omawia główne przyczyny i okoliczności powstania „oddziału uchodźców rosyjskich ”w kontekście kursu polityki zagranicznej przywództwa Rzeczypospolitej Polskiej i szczególnej roli francuskiej misji wojskowej w Polsce. Zbadano współpracę polskiego dowództwa wojskowego z „białymi” armiami w Rosji podczas wojny domowej oraz rolę B.V. Sawinkowa. Korzystając z szerokiej gamy źródeł publikowanych i archiwalnych, zbadano proces powstawania formacji antyradzieckich. Ujawniają się konsekwencje sprzeczności pomiędzy celami geopolitycznymi polskiego kierownictwa wojskowego a pragnieniem rosyjskich monarchistów stworzenia Rosji „zjednoczonej i niepodzielnej”. Omówiono warunki przetrzymywania kontyngentów formacji antyradzieckich po ich internowaniu w polskich obozach oraz sposoby ich wykorzystania do celów antysowieckich. Omówiono działalność delegacji rosyjsko-ukraińskiej, mieszanej radziecko-polskiej komisji repatriacyjnej (RUD ) oraz Ludowy Komisariat Spraw Zagranicznych RFSRR po powrocie do Rosji i Ukrainy objęli amnestią uchodźców. Analizie poddano działalność F. Nansena w procesie repatriacji uchodźców do Rosji, a także GPU i NKWD w zakresie legislacyjnego wsparcia tego procesu. Ujawniono fakty sprzeciwu wobec repatriacji ze strony polskiego resortu wojskowego. Podsumowano skutki repatriacji uchodźców objętych amnestią do ojczyzny, a także rozproszenia uchodźców, którzy odmówili repatriacji.